Ik heb ongeveer drie maanden zonder make-up geleefd. Ja, echt! Ik ben dol op nieuwe make-up looks uitproberen en experimenteren met verschillende kleuren en stijlen, maar de laatste tijd had ik steeds minder zin om tijd te maken voor make-up. Als ik naar mijn werk of naar college ging had ik al helemaal geen zin om nog vroeger op te staan en mijn gezicht in de plooi te steken. Eerst deed ik een keer in de week even geen make-up op en steeds vaker dacht ik, waarom ook eigenlijk wel? Daarna deed ik alleen nog make-up op als ik ging stappen, maar omdat ik vervolgens het drukke leven van een au pair aanging kwam het uiteindelijk neer op écht geen make-up voor ruim twee en een halve maand. Eenmaal weer thuis kon ik ook gerust gaan stappen met alleen een beetje mascara en wat lippenstift, zo vond ik het wel prima. Een jaar geleden ging ik de deur niet uit zonder make-up. Zelfs als ik even de hond uit ging laten deed ik wat mascara op en naar de sportschool zonder wat mascara was ook al geen optie. Ik vond mezelf niet mooi zonder make-up, dan zag er moe en kaal uit. Net een twaalfjarig meisje, vond ik van mijn make-uploze zelf. Toen ik eenmaal begonnen was met mijn make-uploze periode kreeg ik ook wel eens de vraag of ik moe of ziek was, maar zoals je wel kunt verwachten kreeg ik deze vraag na twee weken zonder make-up bijna niet meer. Mensen waren gewend aan mijn "echte" gezicht, en ik begon er ook prima aan te wennen.
Wat het uiteindelijk voor mijn huid gedaan heeft? Nou, niets. Ik loop nog steeds rond met een mijnenveld op mijn kin, dus ik kan niet zeggen dat ik nu het wonderbaarlijke babyhuidje heb dat ik altijd al wilde. Iets wat ik van te voren ook wel had kunnen voorspellen, want dat is namelijk een hormonaal probleem. Ondanks dat ik wel had verwacht dat de kleine pukkeltjes en mee-eters er een beetje op vooruit zouden gaan, is dit jammer genoeg ook niet echt gebeurd. Wel kan ik zeggen dat ik een stuk zelfverzekerder ben over mijn make-uploze gezicht. Zelfs met wat pukkeltjes en rode plekjes kan ik gewoon de deur uit zonder er eerst een dikke laag make-up over aan te brengen (al is mijn huid er op dit moment zo erg aan toe dat ik de concealer er weer geregeld bij pak).
Op een avond had ik zin om een nieuwe make-up look uit te proberen voor een avondje stappen, en merkte ik op dat ik mezelf misschien zelfs wel mooier vond zonder make-up. Wat een schok!Af en toe make-uploos door het leven gaan is iets wat eigenlijk iedere vrouw zou moeten doen, accepteer jezelf zoals je bent, je bent mooi! Eenmaal terug uit Frankrijk draag ik toch wel weer af en toe wat make-up, omdat ik make-uppen toch wel heel leuk vindt om te doen en ik op een gegeven moment een beetje het gevoel kreeg dat ik als overwerkte huismoeder mijn uiterlijk wat aan het verloochenen was. Toch ben ik trots op mezelf dat ik het zo lang vol heb kunnen houden en dat ik mijn eigen gezicht écht heb leren kennen.
Zou jij zo lang zonder make-up kunnen?
